Que Manilium, ab iisque M. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tanta vis admonitionis inest in locis; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Stoicos roga. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quo tandem modo? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Nihil illinc huc pervenit. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Age sane, inquam. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Duae

sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. De quibus cupio scire quid sentias. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Hoc tu nunc in illo probas. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Dat enim intervalla et relaxat. Torquatus, is qui consul cum Cn. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quare ad ea primum, si videtur; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Duo Reges: constructio interrete.

Summus dolor plures dies manere non potest? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Bork Quae cum dixisset, finem ille. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Primum quid tu dicis breve? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Facillimum id quidem est, inquam.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;