Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Id Sextilius factum negabat. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nihil

acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Itaque fecimus. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Non potes, nisi retexueris illa. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hunc vos beatum; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Quippe: habes enim a rhetoribus; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri

sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Sed ille, ut dixi, vitiose. Duo Reges: constructio interrete.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Mihi enim satis est, ipsis non satis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Ratio quidem vestra sic cogit. Sed fac ista esse non inportuna; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.