Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Tanta vis admonitionis inest in locis;

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae ista amicitia est? Age, inquies, ista parva sunt. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Laboro autem non sine causa; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Bonum valitudo: miser morbus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Immo

alio genere;

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Iam in altera philosophiae parte. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.