Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Primum quid tu dicis breve?

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete. Nunc agendum est subtilius. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Suo genere perveniant ad extremum; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Eademne, quae restincta siti? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic

enim existimo-ad corpus refers? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Tu quidem reddes; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Verum hoc idem saepe faciamus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae cum essent dicta, discessimus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Cum

ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. At certe gravius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;