Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Si quae forte-possumus. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Easdemne res? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Efficiens dici potest. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Odium autem et invidiam facile vitabis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quid me istud rogas? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quis Aristidem non mortuum diligit? Non est igitur voluptas bonum. Qui autem de

summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quod quidem nobis non saepe contingit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ut id aliis narrare gestiant? Tum ille: Ain tandem? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Memini vero, inquam; Quae cum essent dicta, discessimus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Erat enim Polemonis. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Erat enim Polemonis. Non potes, nisi retexueris illa. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ego vero isti, inquam, permitto.

Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quod totum contra est. Dici enim nihil potest verius. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Itaque contra est, ac dicitis; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;