Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ut aliquid scire se gaudeant? Sed ille, ut dixi, vitiose. Verum hoc idem saepe faciamus. Cur, nisi quod turpis oratio est? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Sed fortuna fortis; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Duo Reges: constructio interrete. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Primum quid tu dicis breve?

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sin aliud quid voles, postea. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio,

praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Collatio igitur ista te nihil iuvat. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quid nunc honeste dicit? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed non sunt in eo genere tantae

commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Ea possunt paria non esse. A mene tu? Hoc non est positum in nostra actione. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Quis Aristidem non mortuum diligit? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed quid sentiat, non videtis. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Idem adhuc;