Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hoc non est positum in nostra actione. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Ac tamen hic mallet non dolere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Graccho, eius fere, aequalí? Minime vero, inquit ille, consentit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid me istud rogas? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At enim hic etiam dolore. Bork Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent

faciliorem. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Eademne, quae restincta siti? Cui Tubuli nomen odio non est? Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quis istud possit, inquit, negare? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Scisse enim te quis coarguere possit? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Bork

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Duo Reges: constructio interrete.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Idem adhuc; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quid, quod res alia tota est? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?